Ach, co to był za ślub!

Aż uwierzyć nie mogę, że ten rok minął tak szybko.
Pewnie każdy tak mówi w pierwszą rocznicę swojego ślubu:)

Było idealnie od początku do końca.
Tak jak chcieliśmy. Tylko my, dziewczyny, świadkowie i Kasia.
Na luzie i bez stresu.
No ok, był jeden stres na początku, kiedy na stacji metra okazało się, że nie zabraliśmy Poli pieluch na zmianę. Musiałam komicznie wyglądać, pędząc sprintem w tiulowej spódnicy przez łączkę przy metrze Kabaty. Uciekająca panna młoda. Potem ten sam pęd w drugą stronę (namyśliła się i wraca?). Wchodziliśmy do metra w pochmurne południe, wychodziliśmy trzydzieści minut później w upalny, słoneczny dzień. Wszystko jak na zamówienie. W metrze mało ludzi, pogoda piękna, lalki prawie grzeczne. Chyba tylko jeden goździk stracił w drodze główkę. No może dwa. Do tego jeszcze, udało nam się nie spóźnić! To już absolutnie wyjątkowe w naszym wydaniu. "Czekamy na gości i zaczynamy?". "Nie proszę Pani, możemy zaczynać, wszyscy już są". To był wesoły ślub. Przysięga z dziewczynami za rękę, Lila cała w motylach, my rozchachani. Chyba tylko Tomek trzymał prawdziwie ślubny fason:) No i Pani kierownik USC musiała raz przywołać do porządku Kasię, żeby później nie mieć problemów przez sfotografowane akty urodzenia:)))

To była niesamowicie udana środa!

Chyba skorzystam z okazji i podziękuję wszystkim uczestnikom zamieszania. Lili, Tomkowi i Kasi, że byli z nami tego wyjątkowego dnia. I Monice. Za kieckę!
Monika, do dzisiaj nie wiem jak nam się to udało po takiej ilości wina:) Za to pamiętam doskonale poranek po tamtym wieczorze. Spojrzałam na dół kiecki i popłakałam się ze śmiechu nad naszym "pijackim dziełem" z szesnastu metrów tiulu :)))) Przy wyrównywaniu, straciła na długości dobre kilka centymetrów...

Dziękujemy!

A! No i muszę to napisać.
Mam okropnie fajnego męża;)

kilka z wielu zdjęć, by Kasia Korza

dorzucam jedno dla Delie;)